Allesaanelkaargeschreven

Als kind schreef ik al. Op de oude, zwarte typemachine van mijn ouders typte ik hele verhalen. Boeken eigenlijk. Ik scheurde oude schoolschriften stuk en gebruikte de losse vellen om in de typemachine te winden en te typen. Het was een afgedankt apparaat en ondanks schoonborstelen met staatlborstel vulde de ronde letters geheel op vanwege slijtage aan de letters. Het tweekleurig lint was ernstig verdroogd en versleten; je moest goed kunnen zien om mijn hersenspinsels te kunnen ontcijferen. Toch vervulde het me om blad na blad te vullen, tot het moment dat ik andere wegen vond om mijn dagelijkse gang van zaken op school en met vriendinnetjes te verwerken en vorm te geven. Nadat ik eerst geruime tijd alles met een pen aan papier toevertrouwde (ik vond het heerlijk om te schrijven, wat dan ook, het geluid, gevoel en, dankzij de vulpen, de geur!) kwam de volgende vorm van mijn flintertje creatieve expressie aan bod: fotografie.

Toch heeft het plezier van schrijven mij nooit verlaten. In schoolkranten, op websites, in tijdschriften: in de loop der jaren is er een inmiddels aardige hoeveelheid tekst van mijn hand verschenen.

Door mijn langdurige verblijf in de VS en mijn wens om daar een opleiding te gaan volgen, ontstond zelfs de noodzaak om in het Engels te schrijven. Ik probeerde eerst onder het verplichte vak English Writing uit te komen, maar men trapte er niet in: ik had niet eerder in een Engelstalig land op school gezeten en moest dus eerst een test doen om in te schatten op welk niveau ik mocht meedoen. Dat deed ik, en pas nadat ik naar aanleiding van de testresultaten op het hoogste niveau ging inschrijven, kwam men erachter dat ik als buitenlander eerst een reeks andere cursussen had moeten volgen alvorens aan deze cursus te kunnen beginnen. Maar vanwege de positieve resultaten van de toelatingstest, mocht ik toch door. Engels! De taal waarin in op school het slechts was! Het is voor mij, als opgeleid lerares Frans wel duidelijk: volledige, herhaaldelijke blootstelling aan de vreemde taal doet veel meer dan jaren in de schoolbanken op een moment dat het je interesses veel meer bij die jongen met donkere krullen en die mooie bruine ogen liggen.

De cursus ging prima, er volgde er nog een. En vele andere vakken, die allemaal een onderdeel gemeen hadden: de "mid-term paper". Een begrip in de VS. Vrijwel elk vak dat je volgt, vraagt van je dat je een paper schrijft waarvoor je een literatuur onderzoek moet doen. De paper moet een degelijke opbouw hebben, zijn voorzien van duidelijke inleiding, hoofdtekst met argumenten en eindconclusie en een tot in de puntjes kloppende lijst met referenties bevatten. Het is heel makkelijk om punten te verliezen, daarom ben ik best wel trots dat ik voor al mijn papers een hoge score haalde. Ik denk dat mijn passie voor schrijven mij bij het vervullen van deze opdrachten flink heeft geholpen.

Schrijven dus. Al jaren roep ik, net als bijna elke andere Amerikaan, dat ik een boek wil schrijven. Maar waarover? Het aantal onderwerpen waar mijn interesse ligt, is zeer uitgebreid. Ervaringen uit het leven dan maar? Leuke ingang, maar welke ervaringen? School, gezin, werk, milieu, politiek, geld, het ene land of het andere land, het verhuizen tussen de landen? Of toch maar die minder leuke ervaringen, zoals ziekte en ongeluk?

Dat laatste heeft er wel toe geleid dat ik de titel van dit blog snel kon kiezen. Als ik dan niet weet op welk onderwerp mijn focus zal gaan liggen en er dus waarschijnlijk een ratjetoe aan onderwerpen de revue zal passeren, dan is het aan mij om al deze onderwerpen op een of andere wijze aan elkaar te kletsen.

Allesaanelkaargeschreven dus.